ایوبی: امیدوارم اهل گفت و شنود باشید نه گفت و گو!

به گزارش ایران فیلم : نهمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران که به خاطر ایام محرم به نام «نهمین شب انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران» برگزار شد، سینماگرانی از دهه های مختلف را در کنار هم گردآورده بود.
در بخش تقدیر از سیروس الوند، علیرضا داوود نژاد، محسن سیف و جواد طوسی درباره او صحبت کردند. جواد طوسی که منتقد قدیمی سینما، درباره او گفت: «من در این فرصت کم باید به چند ویژگی درباره او اشاره کنم، یکی پیشینه مطبوعاتی اش و بعد از آن اهمیت به رکن خانواده در تمام فیلم‌هایش است. باید اشاره کنم که علاقه من به سینما با نوشته های او در مجله فردوسی آغاز شد.» جیرانی هم به این نکته تاکید کرد که؛ «آقای الوند از ۱۷ سالگی نقد می نوشت و فکر نکنم ما کسی را داشته باشیم که از این سن نقد نوشته باشد.» سیروس الوند هم با تشکر از دوستانش گفت: «امید من به منتقدان است که از حضور افراد اشتباهی در حوزه سینما جلوگیری کنند.»
علیرضا خمسه در هنگام اهدای دیپلم بهترین بازیگر مکمل زن به باردار بودن همسرش اشاره کرد و گفت این خبر خوبی است که در نتیجه بیکاریش باید به حاضران بدهد.
در این شب کلیپی از ساخت شهرک غزالی در زمان مرحوم علی حاتمی و مراحل مرمت و بازسازی آن در زمان ساخت سریال «شهرزاد» به کارگردانی حسن فتحی پخش شد. و بعد از آن علی نصیریان که از زمان ساخت این شهرک تا زمان مرمت در جریان کارهایش بوده به روی سن آمد و درباره آن بیان کرد: «جشن و جشنواره خیلی خوب است، اما سینما چطور؟ درسته کارهای بسیار خوبی شده، چه قبل از انقلاب و چه بعدش، ولی چرا دیگر آن حمایت و توجه مردم به سینما به این صورت در آمده؟ چرا تعداد سینماها در شهرهای ما کم است؟ وضعیت خود سینماها چطور؟ ما مشکل داریم. جای صحبت کردن درباره اش اینجا نیست، اما ما با داشته های مان هم مشکل داریم. دیدید که شهرک غزالی به چه روزی افتاده که فتحی آن را برای کارش مرمت کرد. شنیدم بخشی از سقف تئاتر شهر پایین آمده. آنچه هم که داریم درست نگه نمی داریم.» او در ادامه اشاره کرد که؛ «نسل ما که دیگر منقرض شد. چیزی که ما باید بیشتر به آن تاکید کنیم، بالا بودن ظرفیت استعدادهاست، اما خروجی برابر این استعدادها نیست، چرا؟ جوان های زیادی به میدان آمده اند. حتی در نسل گذشته هم ظرفیت هست. تقوایی هنوز زنده است و می تواند فیلم بسازد. فیلم ها و تئاتر های ما در دنیا در حال دیده شدن است ،اما بهره برداری از این ظرفیت کم است. بستر سازی فراهم شود. موانع را بردارند. بگذارند آدم‌ها خودشان را بیرون بریزند.» به گفته نصیریان صحبت هایش در نتیجه ناامیدی نیست، چرا که به نظر او هنر با انسان ها معنا پیدا می کند و تا وقتی انسان ها هستند، هنر هم زنده خواهد بود و ربطی به آمدن و رفتن دولت ها ندارد؛ «البته ما نمی خواهیم همه بار را روی دولت بیاندازیم، اما باید بستر سازی صورت بگیرد.»
زمانی که از پوری بنایی، بازیگر قبل از انقلاب برای اهدا جایزه بهترین بازیگر زن روی سن آمد و مورد تشویق حاضران قرار گرفت. تحت تاثیر این تشویق، احساساتی شد و در حالی که اشک می ریخت، گفت: «خوشحالم که بعد از ۳۷ سال در بین شما هستم. ببخشید که نشد بازهم در خدمت شما باشم.» در همین هنگام بود که فرشته طائرپور که پیش از این برای اهدا جایزه بهترین بازیگر زن روی سن آمده بود، پشت تریبون قرار گرفت و گفت: «یادم هست در زمان ساخت فیلم زن دوم به کارگردانی سیروس الوند می خواستم از خانم بنایی برای نقش مادر استفاده کنیم؛ اما معاونت سینمایی وقت با آن موافقت نکرد.» او خطاب به حجت الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی ادامه داد: «می بینید آقای ایوبی، سینمای ایران را همین افراد تشکیل می دهند و هر کسی هم که بیاید باید با همین آدم ها کار کند. این را با شما در میان می گذارم چون شما را فردی روشن بین می دانم. ما نیاز به یک بازنگری در سیاست ها و عملکردمان داریم.»
در بخش تقدیر از امید روحانی، اصغر فرهادی و سعید عقیقی به روی سن آمدند. فرهادی درباره او بیان کرد: «صحبت کردن از امید روحانی سخت است. چون همه او را می شناسند. او منتقدی عمیق و با دانش است. و همچنین یکی از بی حسد ترین و بی کینه ترین آدم هایی است که من می شناسم.» اما عقیقی هم حضور امید روحانی در مجامع مختلف هنری را دست مایه طنز قرار داد؛ «زمانی که برادران لومیر اولین فیلمشان را ساختند، آن را به امید روحانی نشان دادند. در واقع تمام نقاطی که رابطه ای با هنر دارند، امید روحانی را دیدند. مطمئن هستم اولین باری که برای دیدن تئاتر کودک، کاری از رضا بابک هم رفته بودم شبحی از امید روحانی در آنجا حاضر بود. یک بار رفته بودم به یک دفتر سینمایی تا فیلمنامه ای بدهم، گفتند اقای کارشناسی باید بیاید و این فیلمنامه را بخواند. حدس بزنید چه کسی بود؟ امید روحانی. بعدها با همسرم رفته بودم نمایشی را ببینم. یک صندلی کنار من خالی بود. در تاریکی یک نفر کنارم نشست و همسرم به من گفت، حدس بزن چه کسی کنارت نشسته؟ امید روحانی. موقعیت او خاص است و البته رویای خوشایندی است. من به خاطر این همه حضور ستایشش می کنم چون معمولا کم پیش می آید کسی بتواند در همه جا باشد.»
حجت الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی جزو آخرین افرادی بود که به روی سن آمد و گفت: «حرف های زیادی داشته ام که با شما بزنم؛ اما چون می دانم خسته هستید می گذارم برای جای دیگری. تنها می خواهم بگویم امیدوارم اعضای انجمن مانند مردم ایران، اهل گفت و گو نباشند. چون همیشه همه اهل گفت و گو هستند. یعنی فقط حرف های خودشان را می زنند. کاش همه اهل گفت و شنود باشند. هم حرف بزنند و هم بشنوند.» او در ادامه اشاره کرد که؛ «گاهی شما با من صحبتی می کنید، چه در خفا، چه سر بسته چه سر گشاده. نمیدانم چطور واکنش دهم. نمی خواهم بی توجهی کرده باشم ولی از طرف دیگر نمی خواهم پاسخ هم بدهم.» ایوبی امیدوار است که روزی عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران شود؛ «امیدوارم اعضای انجمن همانند بسیاری از مردم ایران، اهل گفتگو نباشند زیرا معنای گفتگو این است که فقط یکطرفه صحبت کنیم و اهل شنیدن نباشیم. از این رو امیدوارم منتقدان سینما اهل گفت و شنود باشند.»
تندیس بهترین فیلمنامه به صفی یزدانیان و تندیس بهترین کارگردانی به ابوالحسن داوودی رسید. جایزه بهترین فیلم را هم صفی یزدانیان و علی مصفا به صورت مشترک برای فیلم«در دنیای تو ساعت چند» گرفتند.
آنچه در ادامه می خوانید، حاشیه های نهمین شب منتقدان است:
استاد علی در هنگام دریافت تندیس بهترین مستند بلند برای«جایی برای زندگی» با گرامی داشت دو منتقد مرحوم، زاون قوکاسیان و ایرج کریمی از حاضران خواست به خاطر آنان یک دقیقه سکوت کنند.
بعد از پخش کلیپی از درگذشتگان سینما، کامران ملکی که اجرای مراسم را برعهده داشت از مسئولان خواست فکری برای قطعه هنرمندان کنند. چون در حال حاضر دیگر در این قطعه جایی برای هنرمندان باقی نمانده.
هارون یشایایی بعد از صحبت های احمدرضا درویش و ناصر تقوایی درباره خودش گفت: «من هیچ وقت خودم را لایق این همه تعریف نمی‌دانم. فکر می کنم این انجمن احترام به ریش سفیدم گذاشتند. چون پیرمردها و پیرزن ها تقدیر شدن را دوست دارند.»
نهمین شب منتقدان و نویسندگان سینمای ایران به نصرت الله وحدت و ملکه رنجبر تقدیم شد.
عباس یاری، از پدر پوری بنایی که در مراسم حاضر بود یاد کرد. او گفت:«آقای بنایی از بهترین تعزیه خوانان ایران بود.»
زمانی که شمس لنگرودی برای اهدا جایزه بهتاش صناعی ها به روی سن آمد، از او خواستند تا شعر بخواند. او هم با گفتن اینکه نمی داند چرا در همه مراسم ها از او می خواهند شعر بخواند. چند قطعه از آثارش را خواند.
دربخش استعداد وحید جلیلوند بعد از گرفتن تندیس گفت:«گروه ما روزی یک واژه روی بورد نوشت. جوانمردی و ما براساس آن فیلمی ساختیم. من روح این فیلم را به هر کسی که جوانمردی را فدای مصلحت اندیشی نمی کند تقدیم می کنم.»
رضا کیانیان بعد از اهدای جایزه فرهاد اصلانی، با اشاره به این که او یکی از بازیگران مورد علاقه اش است، گفت: «مردمی که قدر پیشکسوتانشان را ندانند. قطعا شکست می خورند.»