رفت این دل سودایی…

موسیقی ما – در ازدحام پرهیاهوی خیابان‌های شهر و آدم‌هایی که مدرنیته حوصله ای برایشان باقی نگذاشته، در میان این همه آسمان خراش و عرصه تقلیدهای نچسب، هنوز جایی هست که بنشینی و دل بدهی به نت‌های ناب ایرانی.
 
تالار وحدت شامگاه 30 تیرماه میزبان اولین شب کنسرت گروه «شمس» و کیخسرو پورناظری بود که پس از 3 سال تنبورش را در تهران دست گرفت و نواخت و نواخت. اجرا از جایی آغاز شد که کیخسرو پورناظری در میان تشویق‌های بی امان مخاطبان روی صحنه قرار گرفت و آیین مشکاتیان نیز که قرار بود با سازهای کوبه ای مقام‌های تنبور را همراهی کند، پشت سر او روی صحنه آمد.
 
پورناظری قرار بود و «از دوار چرخ» بنوازد و این گونه از مولانا بخواند: «رفت این دل سودایی گم شد دل و هم سودا… کو برتر از این سودا، سودای دگر دارد…»
 
نرم نرمک نوای ساز آیین مشکاتیان هم از راه می‌رسد تا از همراهی با تنبور برآید.
 
بخش دوم اجرا اما به سه نوازی تنبور اختصاص داشت و حالا نوبت تهمورس و سهراب پورناظری بود که در جوار پدرشان و برای مخاطبان ساز بزنند. حسین رضایی نیا و آیین مشکاتیان هم در  کنار آن ها قرار گرفتند و دل به نوای تنبور دادند. این بخش از اجرا با آوازهای سهراب پورناظری همراه می‌شد.
 
اما بخش سوم اجرا با جضور گروه تنبور «شمس» بر روی صحنه همراه شد. کاوه گرایلی، سپند دادبه، خورشید دادبه، نیکناز میرقلمی و علیرضا جوادی در کنار آن ها قرار گرفتند و از «راز»، «مطرب مهتاب رو» و «همراز» خواندند و نواختند.
 
این اجرا امشب (31 تیرماه) نیز تکرار خواهد شد و قرار است که بخشی از عواید این کنسرت به هنرمندان موسیقی از کار افتاده تقدیم شود.

گزارش موسیقی ما از شب «شمس» با اجرای پورناظری‌ها

اختصاصی موسیقی ما

+ عکس‌های «امیر خامنه» از این کنسرت

موسیقی ما – در ازدحام پرهیاهوی خیابان‌های شهر و آدم‌هایی که مدرنیته حوصله ای برایشان باقی نگذاشته، در میان این همه آسمان خراش و عرصه تقلیدهای نچسب، هنوز جایی هست که بنشینی و دل بدهی به نت‌های ناب ایرانی. تالار وحدت شامگاه 30 تیرماه میزبان اولین شب کنسرت گروه «شمس» و کیخسرو پورناظری بود که پس از 3 سال تنبورش را در تهران دست گرفت و نواخت و نواخت. اجرا از جایی آغاز شد که کیخسرو پورناظری در میان تشویق‌های بی امان مخاطبان روی صحنه قرار گرفت و آیین مشکاتیان نیز که قرار بود با سازهای کوبه ای مقام‌های تنبور را همراهی کند، پشت سر او روی صحنه آمد. پورناظری قرار بود و «از دوار چرخ» بنوازد و این گونه از مولانا بخواند…

موسیقی ما – در ازدحام پرهیاهوی خیابان‌های شهر و آدم‌هایی که مدرنیته حوصله ای برایشان باقی نگذاشته، در میان این همه آسمان خراش و عرصه تقلیدهای نچسب، هنوز جایی هست که بنشینی و دل بدهی به نت‌های ناب ایرانی.
 
تالار وحدت شامگاه 30 تیرماه میزبان اولین شب کنسرت گروه «شمس» و کیخسرو پورناظری بود که پس از 3 سال تنبورش را در تهران دست گرفت و نواخت و نواخت. اجرا از جایی آغاز شد که کیخسرو پورناظری در میان تشویق‌های بی امان مخاطبان روی صحنه قرار گرفت و آیین مشکاتیان نیز که قرار بود با سازهای کوبه ای مقام‌های تنبور را همراهی کند، پشت سر او روی صحنه آمد.
 
پورناظری قرار بود و «از دوار چرخ» بنوازد و این گونه از مولانا بخواند: «رفت این دل سودایی گم شد دل و هم سودا… کو برتر از این سودا، سودای دگر دارد…»
 
نرم نرمک نوای ساز آیین مشکاتیان هم از راه می‌رسد تا از همراهی با تنبور برآید.
 
بخش دوم اجرا اما به سه نوازی تنبور اختصاص داشت و حالا نوبت تهمورس و سهراب پورناظری بود که در جوار پدرشان و برای مخاطبان ساز بزنند. حسین رضایی نیا و آیین مشکاتیان هم در  کنار آن ها قرار گرفتند و دل به نوای تنبور دادند. این بخش از اجرا با آوازهای سهراب پورناظری همراه می‌شد.
 
اما بخش سوم اجرا با جضور گروه تنبور «شمس» بر روی صحنه همراه شد. کاوه گرایلی، سپند دادبه، خورشید دادبه، نیکناز میرقلمی و علیرضا جوادی در کنار آن ها قرار گرفتند و از «راز»، «مطرب مهتاب رو» و «همراز» خواندند و نواختند.
 
این اجرا امشب (31 تیرماه) نیز تکرار خواهد شد و قرار است که بخشی از عواید این کنسرت به هنرمندان موسیقی از کار افتاده تقدیم شود.

گزارش موسیقی ما از شب «شمس» با اجرای پورناظری‌ها

اختصاصی موسیقی ما

(image)

+ عکس‌های «امیر خامنه» از این کنسرت

موسیقی ما – در ازدحام پرهیاهوی خیابان‌های شهر و آدم‌هایی که مدرنیته حوصله ای برایشان باقی نگذاشته، در میان این همه آسمان خراش و عرصه تقلیدهای نچسب، هنوز جایی هست که بنشینی و دل بدهی به نت‌های ناب ایرانی. تالار وحدت شامگاه 30 تیرماه میزبان اولین شب کنسرت گروه «شمس» و کیخسرو پورناظری بود که پس از 3 سال تنبورش را در تهران دست گرفت و نواخت و نواخت. اجرا از جایی آغاز شد که کیخسرو پورناظری در میان تشویق‌های بی امان مخاطبان روی صحنه قرار گرفت و آیین مشکاتیان نیز که قرار بود با سازهای کوبه ای مقام‌های تنبور را همراهی کند، پشت سر او روی صحنه آمد. پورناظری قرار بود و «از دوار چرخ» بنوازد و این گونه از مولانا بخواند…