پرانرژی بمانید بچه‌ها!
من يكى از بزرگ‌ترين طرفداران گروه «بمرانى» در ايران هستم. چون آنها به جاى اينكه به سراغ راحت‌ترين سبك و فرم آهنگسازى بروند، جرأت به خرج داده و در راهی گام گذاشته‌اند که راه دشوار متفاوت بودن است.
آنها در فضاى موسيقى خود به استایلی رسيده‌اند كه تركيبى از جيپسى‌جَز، كانترى و راك اند رول با كلام فارسى است؛ كار جالبى كه در موزيك مدرن ايرانى به ندرت شنيده شده و مى‌تواند يكى از ويژگى‌هاى قدرتمند آنها باشد.
بين بچه‌هاى «بُمرانى» انرژى خيلى خوبى در جريان است كه باعث شده مشخص باشد آنها يك بَند به معناى واقعى هستند و همين است که انرژى آنها به سادگی به مخاطب‌شان منتقل می‌شود.
اگرچه شاید «ارسباران» صداى خيلى خوبى نداشته باشد، اما «بمرانى» با حداقل امكانات، بهترين پرفورمنس و كيفيت را ارائه داد؛ البته كه آنها در هر شرايطى همين‌طور هستند و كنسرت‌هايشان هميشه پرهيجان است و حتى در قسمت‌هايى كه موسيقى‌شان كمى تلخ‌تر و اجتماعى‌تر می‌شود هم، باز به گونه‌اى هستند كه شنونده مى‌تواند به خوبى با آن ارتباط برقرار كند و اين موضوع يكى ديگر از ويژگى‌هاى مثبت اجراهاى «بمرانى» است.
بهزاد عمرانی هم به عنوان خواننده خيلى شمرده و خوب كلمات را ادا و مفهوم شعرها را به خوبى منتقل مي‌كند كه به نظرم نكته بسيار مهمى است؛ به خصوص براى افرادى كه دوست دارند ارتباط بين موسيقى و شعر را دنبال كنند.
«بمرانى» در این اجراى خود سه قطعه جديد هم نواخت كه كارهاى بسيار جالبى بودند؛ مخصوصاً قطعه «پپرونى» که با چنان استقبالی مواجه شد که در پایان مجدداً به عنوان بیز اجرا شد و همين‌طور آهنگ «تو خيلى دورى» كه آدم حتی بار اول كه آن را مى‌شنود، ناخودآگاه دوست دارد با آن همراهى كند.
به هر ترتيب بچه‌های «بمرانی» كاملاً روند رو به رشد دارند؛ اما اميدوارم اين هيجانى كه مخصوص «بمرانى» است را در كارهايشان حفظ كنند و کمتر به سمت موزيك‌هاى آرام بروند. چون به نظر من انگار موسيقى «بمرانى» بدون آن هيجان كامل نيست. به‌شخصه فكر مى‌كنم اگر هم‌زمان در هر دو قسمت با هم پيش بروند و در آن رشد كنند، مى‌توانند موفقيت‌هاى بيشترى هم داشته باشند.
نویسنده:
من يكى از بزرگ‌ترين طرفداران گروه «بمرانى» در ايران هستم. چون آنها به جاى اينكه به سراغ راحت‌ترين سبك و فرم آهنگسازى بروند، جرأت به خرج داده و در راهی گام گذاشته‌اند که راه دشوار متفاوت بودن است. آنها در فضاى موسيقى خود به استایلی رسيده‌اند كه تركيبى از جيپسى‌جَز، كانترى و راك اند رول با كلام فارسى است؛ كار جالبى كه در موزيك مدرن ايرانى به ندرت شنيده شده و مى‌تواند يكى از ويژگى‌هاى قدرتمند آنها باشد. بين بچه‌هاى «بُمرانى» انرژى خيلى خوبى در جريان است كه باعث شده مشخص باشد آنها يك بَند به معناى واقعى هستند و همين است که انرژى آنها به سادگی به مخاطب‌شان منتقل می‌شود.
